Quantcast
Channel: جاذبه های گردشگری ایران –توریست ها

شهری که بیشترین آثار ثبت شده‌ی ملی را در خود جای داده است

0
0

کلیسا

قزوین

قزوینی‌ها به قزوین لقب «شهر ترین‌ها» می‌دهند، شهری که بیشترین آثار ثبت شده‌ی ملی را در خود جای داده است، شهری که به تهران چسبیده است اما آنقدرها که باید شناخته شده نیست.

قزوین آنقدر چسبیده است به تهران و آنقدر سر راه شمال است که هرگز به خودِ این شهر به عنوان جاذبه‌ای برای سفر، فکر نمی‌شود. اگرچه همه جاذبه‌های این شهر را در یک روز نمی‌توان دید اما شاید سفرنامه کوتاه خبرنگار ایسنا از این شهر بتواند انگیزه‌ای شود برای سفرهای مفصل به این شهر:

از تهران ساعت 9 بیرون می‌زنیم، با توقفی که در کرج برای پیوستن دوستان دیگر می‎کنیم، ساعت 11 به ابتدای شهر و میدان «مینو در» می‌رسیم، گویا در گذشته به خود شهر قزوین هم «مینو در» می‌گفته‌اند.

شلوغی شهر از میدان شهید بابایی شروع می‌شود. خلبان ماهری که در جنگ شهید شده است. بعد بلوار پر درختی را ادامه می‌دهیم و از بافتی سنتی که پر از مغازه‌های عتیقه‌فروشی و شمعدان‌های رنگارنگ و چراغ‌های قدیمی است می‌گذریم و به «حمام قجر» می‌رسیم.

حمام قجر قدیمی‌ترین حمام قزوین است که در دوران صفوی و شاه عباس ساخته شده و اکنون در فهرست آثار ملی ثبت شده و موزه مردم شناسی است. مجسمه‌هایی از اقوام مختلف قزوین چون ترک‌ها، تات‌ها و کردها در حال کار و زندگی را در سربینه حمام گذاشته‌اند. حمام کاشی‌های آبی، دالان‌های تو در تو و حوض و حوضچه‌های بسیار دارد.

حق داشته‌اند قدیمی‌ها که اینقدر زندگی‌شان پُر بوده است از فکر اجنه و آل و موجودات ماوراء‌الطبیعه، هر کسی صبح زود داخل دالان‌های این حمام راه می‌رفته، بی‌گمان حضور کمرنگ موجودی عجیب و غریب را هم حس می‌کرده است.

بعد از حمام قجر به «خانه امینی‌ها» رفتیم. خانه‌ای قاجاری که اکنون وقف و حسینیه شده است. درِ حسینیه بسته بود و بعد از در زدن‌های بسیار، پسر کم سنی در را باز کرد که گویا سرایدار خانه بود و راهنمای ما شد. 20 دقیقه وقت داشتیم از خانه و زیرزمین دیدن کنیم. این خانه قبلا 14 حیاط داشته و از شرق به غرب امتداد داشته است، اما بخشی از خانه به خاطر خیابان‌کشی خراب می‌شود و اکنون تنها بخشی از این خانه‌ی اعیانی باقی مانده است. خانه، سه تالار دارد که موازی یکدیگر‌ند و با ارسی‌های رنگارنگ از هم جدا شده‌اند که با بالا بردن ارسی‌ها، تالار ها یکی می‌شود. خانه فرش‌های بسیار زیبایی هم داشته که اکنون دیگر نیستند. شاه‌نشین اصلی، ارسی بسیار زیبایی دارد که از بیرون با پلاستیک پوشیده شده است و راهنما می‌گوید؛ آسیب‌های فراوان دیده است و برای تعمیراتش هزینه‌ای زیاد نیاز است که نه میراث فرهنگی پولی دارد و نه بازماندگان خانه‌ی وقفی.

خانه زیرزمینی هم دارد که تو در تو است و تالارهای تابستانه و حوضی در میان دارد. در امتداد زیر زمین دالانی با سقف کوتاه کشیده شده که محل گذر خدمتکاران خانه بود تا بدون گذشتن از میان تالار به امورات خانه برسند. چشم که می‌بندم خانه جان می‌گیرد با ارباب و خدمتکاران و زنان احتمالی ارباب و میهمانان و بچه‌ها و اسب‌ها.

به دوربین لبخند می‌زنیم و خانه را تنها می‌گذاریم تا قیلوله‎ای کند در آفتاب کم جان و دلپذیر پاییزی.

انگار ما تنها مسافران این پنج‌شنبه‌ی قزوینیم و برای دیدن بقیه‌ی مکان‌های تاریخی باید با میراث فرهنگی هماهنگ کنیم و همراه با راهنما به دیدن آن‌ها برویم، بنابراین برای ساعت یک و نیم بعدازظهر در میدانی با راهنما قرار می‌گذاریم و چون بسیار گرسنه‌ایم به شوق خوردن «قیمه نثار» به «رستوران اقبالی» می‌رویم در خیابان طالقانی نزدیک سه راه خیام.

رستورانی که در طبقه‌ی دوم است و پنجره‎‌های مشرف به خیابان دارد. کنار پنجره می‌نشینم و با اینکه می‌دانم گزینه نهایی، قیمه نثار است، فهرست غذاها را زیر و بالا می‌کنم و قیمه نثار با ماست چکیده سفارش می‌دهم. قیمه نثار خیلی خوب است، بوی زعفران و تردی گوشت این غذا مست‌کننده است.

قیمه نثار پلوی سفید است با گوشت‌هایی قیمه شده که با رب گوجه و چاشنی پخته شده و لایه لایه بین پلو قرار گرفته و روی پلو با خلال بادام و پسته و پوست پرتغال و زرشک و برنج زعفرانی پوشیده شده است.

سپس با خانم راهنما همراه می‌شویم. مقصد بعدی «عمارت چهلستون» است. چهلستونی کوچک‌تر اما قدیمی‌تر از چهلستون اصفهان که به دست شاه طهماسب صفوی ساخته شده و دو طبقه دارد. دور تا دور دیوارهای طبقه اول را نقاشی‌هایی متعلق به سه دوره پوشانده که البته بخشی از آن‌ها پاک شده است. طبقه دوم ارسی‌هایی در دو سو دارد و از شیشه‌های رنگی آن می‌توان خیابان‌های اطراف را دید. این طبقه موزه خوشنویسی است و نمونه‌هایی از خط خطاطان بنام قزوین در آن موجود است.

راهی کلیسای کوچک «کانتور» می‌شویم. کوچک‌ترین کلیسای ایران که در جنگ جهانی دوم به دست روس‌ها ساخته شده است. کسی در کلیسا نیست، دور حیاط کلیسا نرده‌های آهنی کوتاه کشیده شده است که براحتی می‌توان وارد حیاط آن شد. از چیزی که فکر می‌کردم کوچک‌تر است و نگران کلیسا می‌شوم که با دیوارهای آجری کمی سرخ شبیه خانه‌ی شکلاتی‌ها نسل و گرتل، تنها و بدون محافظ در گوشه‌ای از شهر رها شده است.

کلیسای ارتدوکسی کانتور سه هال کوچک دارد. یکی تالار اصلی است که محرابی رو به شرق دارد و 10 تا 12 نفر در آن، جا می‌شوند و هال دیگر اتاقک آماده شدن کشیش است و هال سوم محل اعتراف است. بالای در ورودی، صلیبی است که خطی کج پایین آن کشیده شده و این خط صلیب کلیسای ارتدوکس کانتور را از کلیساهای کاتولیک متمایز می‌کند.

کلیسا

 
کلیسای کانتور - قزوین

مقصد بعدی «آب‌انبار سردار بزرگ» است. بزرگ‌ترین آب‌انبار تک گنبدی ایران که از سوی دو برادر سردار قاجاری ساخته شده است که گویا نذر می‌کنند که اگر در جنگ پیروز شوند، سرداری بسازند و بعد از پیروزی «آب انبار سردار بزرگ»، «آب انبار سردار کوچک» و مدرسه‌ای در قزوین می‌سازند.

خانم راهنما در آهنی بزرگ را باز می‌کند و تند از پله‌های طولانی و بلند «آب انبار سردار بزرگ» پایین می‌دوم. وسط راه سکوت آب انبار و تاریکی‌اش می‌ترساندم. چه ابهتی دارد!

آب انبار تا سال‌های آغازین دهه 50 استفاده می‌شده است و حالا که دیگر آبی در آن نیست، دری به مخزن آن گشوده شده است که از آن وارد مخزن می‌شویم. 28 متر ارتفاع زمین تا گنبد است، دو ورودی هم در بالا دارد که یکی برای هدایت آب و پر کردن مخزن است و از دیگری نیز چند نفر هر سال با طناب وارد آب انبار می‌شده‌اند و آن را تمیز می‎کرده‌اند، لجن‌ها با سطل خارج می‌شده و آب انبار برای آبگیری آماده می‌شده است.

از دیوار به سوی پله‌ها هم لوله‌هایی مارپیچ ایجاد شده که آب با شدت دیوار را خراب نکند. مردم با سطل دلو به آب انبار می‌آمده‌اند و آب روزانه خود را می‌برده‌اند.

روانه‌ی «مسجد جامع» قزوین می‌شویم در خیابان سپه، خیابانی که سنگفرش است و ماشین‌ها را مجبور می‌کند وقت گذر کردن، کمی تعلل کنند و سری به اطراف بچرخانند و بناهای پیر را ببینند، سلامی کنند و بعد رد شوند.

خانم راهنما می‌گوید؛ اینجا اولین خیابان طراحی شده‌ی ایران است، این خیابان را شاه طهماسب می‌سازد و به نام محله‌ای در هرات، نام «خاص» خیابان را بر آن می‌گذارد، اما بعد خیابان، نامی «عامی» می‌شود برای تمام مسیرهایی این‌چنینی در ایران.

مسجد جامع، مسجدی کهن، بزرگ و استوار است که آن را مسجد جامع عتیق و کبیر هم می‌خوانند که روی بنای یک آتشکده‌ی ساسانی و به فرمان هارون‌الرشید ساخته شده است. در دوره‌های بعدی هم بخش‌هایی به آن اضافه شده است. حیاطی بزرگ، چندین سرا و گنبد کاشی‌کاری شده و دو مناره‌ی بلند دارد که یکی از آن‌ها همین تازگی‌ها در آتش سوخت. منبت‌های چوبی مناره در گرمای آتش جمع شده است و دل آدم را ریش می‌کند. بعدازظهر است و مسجد خلوت، می‌نشینیم در آفتاب کم رمق، گرم می‌شویم و عکسی می‌گیریم و مسجد بزرگ را با حال و هوای معنوی‌اش تنها می‌گذاریم و ‌می‌رویم.

مقصد بعدی خیابان ملک‌آباد و «آرامگاه حمدالله مستوفی» است، به قول قزوینی‌ها «گنبر دراز». حمدالله مستوفی شاعر، نویسنده و مورخ قرن هشتم است که هم در دیوان ایلخانان بوده است و از او سه کتاب بر جای مانده است. آرامگاه او در حیاطی کوچک است میان خانه‌ها، گنبدی بلند و رو به آسمان که پیش‌تر تنها از آجر بوده با مهرهایی ایلخانی بر آن.

اما بعدها گنبد آن کاشی شده است و آب انبار و خانه‌ای سرایداری به آن اضافه شده است. محل دفن، سردابی زیر بنا است که دریچه‌ای برای وارد شدن دارد که به دلیل کوچکی، آن را بسته‌اند و نمی‌شود واردش شد.

آرامگاه را با آرامش بسیارش رها می‌کنیم. حسابی خسته‌ایم و رمق ادامه دادن نداریم. شهر «ترین‌ها» هم پر است از مکان‌های دیدنی، به طرف بازار می‌رویم. در سرای سعدالسلطنه، در بخش مرمت شده و زیبایش کافه قهوه‌خانه‌ی کوچکی است به نام «نگار السلطنه» به سبک پهلوی با صندلی‌های لهستانی و میزهای گرد.

به پیشنهاد صاحب کافه، دم‌نوش دلارام با کیک خانگی می‌خوریم. دم کرده‌ی گل‌گاو زبان، تخم گشنیز، گل محمدی و برگ ورون است. عطری دلپذیر دارد و با نبات برای رفع خستگی عالی است. ورون گیاهی با بویی شبیه لیمو است.

بعد از استراحت، برای گشت زدن در بازار می‌رویم، آفتاب دارد می‌رود و هوا دیگر کمی سرد شده است. بازار قزوین هزار ساله است و البته در دوره صفوی توسعه پیدا کرده است، بازار قزوین خیلی جادویی جلوه می‌کند، در سیاه روشن غروب سورئال است و می‌توان در هر دالانش گم شد، به زمانی دیگر رفت و یا دریچه‌ای به دنیایی که دیگر نیست، یافت.

کاروانسراهای بزرگ، پیرمردهای کوچک و زنان چادری و دست‌های پرخرید، نقش فرش‌ها، ضربِ دست دو آهنگری که بر آهن داغ با نظم می‌کوبند، کاروان‌سراهای خاموش و درحال خراب و قابلمه‌های مسی و پرنده‌های در قفس را می‌شود در این بازار کنار هم دید و از هر صحنه‌اش لذت برد.

بازار قزوین خیلی بزرگ است که برای دیدن آن باید زمان زیادی صرف کرد، علاوه‌بر آن قزوین جاهای دیدنی دیگری هم دارد که نمی‌شود آن‌ها را یکروزه دید. ما هم سفرمان را یک‌روزه طراحی کرده‌ایم، بنابراین بعد از خرید شیرینی‌های متنوع و خوشمزه قزوین، دیدن دیگر بخش‌های این شهر تاریخی را به روز دیگری می‌سپاریم و به تهران برمی‌گردیم. اتوبان خلوت است و کمتر از 2 ساعت در راه هستیم تا برج آزادی را از دور ببینیم.

گزارش از آزاده شمس، خبرنگار ایسنا

نوشته شهری که بیشترین آثار ثبت شده‌ی ملی را در خود جای داده است اولین بار در توریست ها - گردشگری - جهانگردی - ایرانگردی پدیدار شد.


گزارش «CNN» با محوریت معرفی پنج مقصد گردشگری کم‌وبیش گمنام در ایران

0
0

عمارت بخردی

«برای آن‌ها که به دنبال تجربه‌های جدید هستند، ایران کشوری است مملو از جاذبه‌های کمتر شناخته‌شده که با زیبایی و قدمت تاریخی‌شان، دیگر مکان‌های مشهور را به مبارزه می‌طلبند.»

به گزارش خبرگزاری ایسنا، این جمله آغازین گزارشی است که «CNN» با محوریت معرفی پنج مقصد گردشگری کم‌وبیش گمنام در ایران منتشر کرده است.

این شبکه آمریکایی در گزارش خود از تخت جمشید و عالی‌قاپو و کاخ گلستان گذر کرده و دست روی پنج جاذبه‌ تاریخی کشورمان گذاشته که شاید کمتر میان گردشگران خارجی شناخته شده باشند.

قلعه رودخان

این قلعه‌ قدیمی که در میان جنگل‌های انبوه و مرطوب شمال گیلان پنهان شده، «قلعه رودخان» نام دارد که قدمت آن به دوره‌ی پیش از اسلام در ایران بازمی‌گردد. در حالیکه این مکان از نواحی پرطرفدار میان ایرانیان است، توریست‌های خارجی کمتر از آن اطلاع دارند. برخی از کارشناسان، ساخت قلعه را در دوران ساسانیان و مقارن با حمله اعراب‌ به ایران دانسته‌اند. در دوره سلجوقیان این قلعه تجدید بنا شد.

مسیر سربالایی جنگل تا رسیدن به قلعه که بین دو قله‌ی سرسبر واقع است، بیش از یک ساعت پیاده‌روی دارد. به همین دلیل است که محلیان «رودخان» را «قلعه‌ هزار پله» می‌خوانند. پس از بازدید از این بنای تاریخی و پایین آمدن می‌توانید در رستوران و غذاخوری‌های جاده فومن از خوردن غذاهای ایرانی از جمله «ترش کباب» لذت ببرید.

دیوار قلعه ۱۵۰۰ متر طول دارد و در آن ۶۵ برج و بارو قرار دارد. این قلعه در ارتفاع حدود 700 متری از سطح دریا واقع شده و در کنار آن رودخانه‌ای به همین نام جاری است.

قلعه رودخان

قلعه رودخان

عمارت بخردی

کاروانسرایی 400 ساله از عهد صفویان در اصفهان وجود دارد که با اتاق‌های متعددش میزبان مسافران دوره قاجار هم بوده است. عمارت بخردی اکنون عنوان قدیمی‌ترین اقامتگاه در دست بازسازی در ایران را یدک می‌کشد. پنجره‌هایی با شیشه‌های رنگارنگ که از دوره‌های صفوی و قاچار باقی مانده، با مبلمانی از جنس چوب چنار جلوه‌ای دوچندان به این خانه بخشیده است.

مهمانسرا در میان باغ‌هایی پر از میوه و گل‌های وحشی واقع شده و از پنج سال پیش توسط «مرتضی بخردی» طراح داخلی و کارشناس بازسازی در دست نوسازی است. این طراح معتقد است این خانه متعلق به منجمی از عهد صفویان بوده و حتی درهای ساختمان اصلی که به سمت اتاق‌های طبقه بالا باز می‌شوند، درهای سنگین و چوبی اصل هستند که با چوب درخت چنار بازسازی شده‌اند. این مهمانسرا حتی میان اصفهانی‌ها نیز چندان شناخته شده نیست و شهرت آن دهان به دهان چرخیده است.

عمارت بخردی

عمارت بخردی

گنبد سلطانیه

 
در شمال‌غرب استان زنجان، یکی از جاذبه‌های گردشگری ایران که به‌عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده واقع است. آرامگاه «اولجایتو» در سلطانیه یکی از بزرگترین گنبدهای جهان را داراست. این گنبد بین سال‌های 1302 تا 1312 میلادی در شهر سلطانیه، پایتخت حکومت ایلخانیان روی قبر هشتمین حاکم ایلخانی واقع شده است.

گرچه بیشتر کاشی‌ها و نمای بیرونی ساختمان، رنگ و لعاب‌شان را به گذر سالیان باخته‌اند، آجرکاری ظریف، کاشی‌های رنگی و طراحی داخل آرامگاه تا حد زیادی از چنگ زمان جان سلام به در برده‌اند.

گفته می‌شود ساختار دولایه این گنبد، الهام‌بخش ساخت «تاج‌محل» که از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری هند به حساب می‌آید، شده است. «اولجایتو» که مادری مسیحی داشت و بعدها به دین اسلام گروید، گنبد سلطانیه را برای گردآوری و نشانه‌های مذهبی بنا کرد، اما وقتی با مخالفت‌هایی مواجه شد، این مکان را به عنوان آرامگاه خود برگزید. در مسیر بازگشت به زنجان هم می‌شود از غذاهای سنتی ایرانی از جمله دیزی، کباب بره یا سوپ نخود لذت برد.

گنبد سلطانیه

گنبد سلطانیه

هتل صخره‌ای کندوان

حدوداً 30 مایل که از سمت شمال‌غربی تبریز فاصله بگیرید، به روستایی صخره‌ای می‌رسید که کندوان نام دارد. مردم این منطقه در غارهایی زندگی می‌کنند که در دل سنگ‌های آتشفشانی کوه سهند تراشیده شده‌اند.

هتل لوکس کندوان در دل روستایی 800 ساله واقع است، اما اتاق‌های غارگونه‌اش کاملاً به امکانات مدرن مجهز است. طبق افسانه‌های محلی، آب معدنی که از کوه سهند سرچشمه می‌گیرد و خاصیتی پزشکی دارد، از بهشت عدن نشأت گرفته است.

مسافران می‌توانند برای به‌دست آوردن آرامش و جذب خاصیت شفابخشی در این آب‌ها غوطه‌ور شوند. همچنین در برخی اتاق‌ها وانی وجود دارد که آب معدنی مستقیماً از طریق لوله‌کشی به آن هدایت می‌شود.

هتل صخره‌ای کندوان

هتل صخره‌ای کندوان

برج طغرل

برج طغرل، بنایی متعلق به دوره سلجوقیان در شهر ری است. ری در حاشیه‌ی جنوبی تهران، پایتخت ایران واقع است. ری که همیشه زیر سایه‌ی دید مسافران مشتاق به نواحی شمالی شهر تهران قرار دارد، قدیمی‌ترین منطقه‌ی استان است که خانه‌ی بناهای تاریخی ارزشمندی از جمله بازار 500 ساله‌ی صفوی است.

برج طغرل در واقع آرامگاه «طغرل بیگ» پادشاه سلجوقی است که پیش از حمله مغول‌ها در اوایل قرن سیزدهم ری را مرکز حکومت خود قرار داد.

پس از تماشای این میراث معماری تاریخی، می‌توانید از ری (جاذبه تمدن اسلامی) به منطقه ارامنه‌نشین تهران بروید و از قهوه‌ها و شیرینی‌های «کافه نادری» بچشید؛ قهوه‌خانه‌ای که همچنان ظاهر سنتی‌اش را حفظ کرده و از قدیم پاتوق نویسندگان بزرگ ایرانی بوده است.

برج طغرل

برج طغرل

نوشته گزارش «CNN» با محوریت معرفی پنج مقصد گردشگری کم‌وبیش گمنام در ایران اولین بار در توریست ها - گردشگری - جهانگردی - ایرانگردی پدیدار شد.

چمن متحرک یا چملی گول یکی از بی نظیرترین پدیده های ایران و حتی جهان است

0
0

چمن متحرک تکاب

چمن متحرک تکاب

چمن متحرک یا چملی گول یکی از بی نظیرترین پدیده های ایران و حتی جهان است که در دل طبیعت تکاب جا خوش کرده و هنوز رازی سر به مهر به شمار می رود.

«چملی گول» در زبان محلی این منطقه یعنی «جزیره ای از چمن بر روی برکه»، چمن متحرک چملی، قطعه بزرگی از نی هایی است که از به هم چسبیدن ریشه آنها بدون ارتباط با زمین بر روی آب شناور مانده، تشکیل شده است.

این چمن به صورت جزیره ای متحرک با مساحت بیش از 100 مترمربع بر روی برکه ای کوچک خودنمایی می کند که با وزش باد و جریان هوا و یا تکان خاصی به جهات مختلف تغییر مسیر داده و حرکت می کند و همین امر موجب منحصر به فرد شدن این جاذبه طبیعی شده است.

کل مساحت این برکه عجیب به وسعت یک هکتار است در میان دره ای عمیق قرار گرفته که نیزارها، چمن سرسبز درختان بلند و گلهای زیبا اطراف آن جلوه ای خاص و طبیعی و زیبا به آن بخشیده است.

چمن متحرک تکاب در تمام فصول سال سبزی خود را از دست نمی دهد

چمن به صورت معلق و شناور در وسط این برکه قرار گرفته و دارای پوشش گیاهی کاملا مطلوب و مناسب است و حتی در فصل زمستان و سرمای هوا نیز چمن آن سبزی خود را از دست نمی دهد.

 

قطعه چمن متحرک به صورت یک نیم قوس کمانی که از پیرامون برکه جداست هنگام حرکت جاذبهٔ فوق العاده ای را ایجاد می کند و از این لحاظ یکی از مناطق مهم طبیعی و گردشگری آذربایجان غربی محسوب می شود.عمق این برکه زیاد بوده و ماهی و مرغابی های وحشی در اطراف این چمنزار جلوه و زیبایی خاصی را پدید می آورد.

از علت حرکت و شناور بودن این چمن شگفت انگیز اطلاعی دقیق در دست نیست اما برخی کارشناسان علت آن را منطبق و متناسب با حرکت وضعی زمین و عده ای دیگر ناشی از عوامل طبیعی و وزش باد می دانند.

برای رفتن به این چمن دو راه وجود دارد، راه اول از جاده تکاب به بدرلو است که بعد از روستای یلقون آغاج و راه دوم از سمت تخت سلیمان، از جاده همپا به بدرلو است و از نرسیده به روستای قوشه بلاغ، به راه میانبر قوشه بلاغ به بدرلو وارد شده و بعد از طی چند کیلومتر به روستای «ویر» می رسد و چمن در این روستا قرار دارد.

چمن متحرک تکاب1

این اثر بی نظیر جاده دسترسی مناسب ندارد

مسئول نمایندگی اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی در خصوص این اثر منحصر به فرد گفت: چمن متحرک تکاب که به نام های جزیره شناور، چملی گول نیز مشهور است جاذبه بی نظیر طبیعی است که متاسفانه تاکنون ناشناخته مانده است.

امیر مطلوبی نبود جاده دسترسی مناسب، امکانات رفاهی و بهداشتی متناسب با حضور گردشگران داخلی و خارجی و عدم تبلیغات و معرفی این اثر را یکی از دلایل ناشناخته ماندن آن دانست و افزود: علاوه بر این اثر جاذبه طبیعی شهرستان تکاب آثار تاریخی و جاذبه های طبیعی منحصر به فردی دارد که متاسفانه تحت الشعاع اثر جهانی تخت سلیمان در این شهرستان واقع شده اند.

وی افزود: علاوه بر اثر بی نظیر تخت سلیمان این اثر آثار و جاذبه های شگفت انگیز از جمله قلعه اربابان، مسجد جامع تکاب، چمن متحرک و... دارد که به درستی برای توسعه صنعت گردشگری و جذب توریست در داخل کشور معرفی نشده اند که بازتاب جهانی نیز داشته باشند.

 

مطلوبی در خصوص ثبت این اثر منحصر به فرد گفت: در کنار کمبود امکانات رفاهی و بهداشتی و جاده دسترسی بسیار نامناسب سالانه حدود پنج هزار گردشگر داخلی و 200 گردشگر خارجی از این اثر بازدید می کنند اما این اثر هنوز ثبت ملی نشده است.

وی اضافه کرد: به دلیل تاریخی نبودن این اثر اقدامی برای ثبت از سوی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان صورت نگرفته اما سالهای گذشته حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی اقدام به ثبت آن حتی در سطح جهانی کرد ولی این اقدام ناتمام رها شده است.

عوامل طبیعی موجب حرکت این چمن در دل برکه می شود

مسئول نمایندگی اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی در خصوص علت حرکت این چمن گفت: از علت حرکت و شناور بودن این چمن شگفت انگیز اطلاعات دقیقی در دست نیست اما برخی کارشناسان علت آن را منطبق و متناسب با حرکت وضعی زمین و عده ای دیگر ناشی از عوامل طبیعی و وزش باد می دانند.

 

وی یادآور شد: اگر چمن در صورت حرکت به سواحل نزدیک شد انسان می تواند بر روی این چمن بایستد اما اگر بر اثر وزش باد حرکت کرد باید یا منتظر ماند دوباره چمن به سواحل نزدیک شود یا مجبور به شنا کردن می شوید.

 

وی به سایر ویژگی های این اثر اشاره کرد و افزود: عمق این برکه زیاد بوده و براساس سنجش اولیه 8 تا 15 متر تخمین زده شده و وجود مرغابی های وحشی در اطراف این چمنزار جلوه و زیبایی خاصی پدید می آورد.

مطلوبی افزود: این جاذبه طبیعی هرساله با آغاز فصل بهار میزبان بسیاری از اهالی تکاب، شهرهای جنوبی آذربایجان غربی و شهرستان های استانهای زنجان، کردستان و آذربایجان شرقی است.

مسئول نمایندگی اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی گفت: بر اساس بررسی های به دست آمده این منطقه متعلق به دور سوم زمین شناسی است و چمن نیز از ریشه های به هم تنیده نی ها درست شده است در این راستا با وزش باد به راحتی حرکت می کند.

نوشته چمن متحرک یا چملی گول یکی از بی نظیرترین پدیده های ایران و حتی جهان است اولین بار در توریست ها - گردشگری - جهانگردی - ایرانگردی پدیدار شد.

جاذبه های گردشگری تاریخی شیراز

0
0

vakil3

مکان های دیدنی و مخصوصا تاریخی شیراز زیاد و زیبا می باشند .
از مکان های معروف شهر شیراز آثار دوره ی زندیه می توان نام برد .

 

مکان های تاریخی شیراز

حمام وکیل که امروز به صورت موزه ای زیبا در امده است بسیار دیدنی می باشد. بازار وکیل نیز از بازار های معروف و مشهور شیراز بزرگ می باشد. این بازار در در وازه اصفهان ونزدیک شاهچراغ قرار گرفته است . از مکان های مهم در ایران گردی به شمار میرود.

مکان های تاریخی شیراز

مسجد وکیل نیز به دستور کریم خان زند ساخته شده است که مسجدی بزرگ و باشکوه می باشد . این بنای تاریخی نیز دیدن دارد .ارگ کریم خان نیز از بناهای مشهور شیراز می باشد که پایتخت سلطنت کریمخان زند بوده است.

مکان های تاریخی شیراز
موزهٔ هفت‌ تنان، نقش‌برجستهٔ بهرام، نقش پیروزی و نقش رستم اشاره کرد مزار امام‌زادگان متعددی که در شیراز وجود دارد،که همه از آثار دیدنی و زیبای شهر شمرده می شوند.

مکان های تاریخی شیراز

آرامگاه دو شاعر معروف و مشهور نیز در شهر شیراز قرار دارد آرامگاه سعدی و حافظ که از مکان های پر باز دید می باشد .آرامگاه خواجوی کرمانی نیز در تنگ قرآن قرار دارد و مکانی هم برای تفریح و هم برای شناخت این عارف برجسته فراهم کرده است.
از دیگر مکان هایی م-که مورد توجه گردشگران واقع شده است مسجد نصیر الملک می باشد .

مکان های تاریخی شیراز

خانه ی زینت الملوک نیز که در اطراف آن قرار گرفته این مکان با ارش را مهمن تر جلوه داد است و از جاذبه های تاریخی شیراز است .

 

مکان های تاریخی شیراز
موزه معروف مادام توسو در شیراز از بناهای تاریخی است که در خانه ی زینت الملوک واقع شده است. باغ چهل تن نیز ز مکان های تاریخی شیراز می شناسند ودیئن از آن را توصیه می کنیم .

مکان های تاریخی شیراز

موزه هنر در خانه فروغ الملک قرار دارد و جای دیدن دارد زیبا ترین موزه ها بشمار می رود.شیراز از شهر های تاریخی کشور مان ایران می باشد که گردشگران و توریست های بسیار زیادی را جذب خود کرده است . پایتخت علمی و فرهنگی کشور به حساب می اید .دیدن از مکان های شیراز لطفی عجیب دارد . فکر میکنم هم میهنان عزیر به دیدن این تصویر زیبا تمایل زیادی داسته باشند بلیط شیراز خریده و سفری به انجا اشته باشند .

نوشته جاذبه های گردشگری تاریخی شیراز اولین بار در توریست ها - گردشگری - جهانگردی - ایرانگردی پدیدار شد.

عبور ترسناک از تنگه دوزویل

0
0

تنگه «دوزویل»

«دوزویل» نام دره‌ای عمیق و عجیب در نزدیکی شهر لالی است که بر گذرگاه جاده لالی به اندیکا و شهرکرد قرار دارد.

در مسیر رهگذرانی که از مسیر شهر لالی بعد از گذر از زیبایی‌های چشم‌نواز چم‌سور به سمت اندیکا و جاده چهارمحال می‌روند، تنگه‌ای بزرگ و بسیار ترسناک دیده می‌شود.

دره‌ای که حتی رودخانه جاری در اعماق آن به آسانی قابل دیدن نیست و فقط در زمان طغیان آب نمایان می‌شود. شاید زیبایی توام با ترس این تنگه را در جایی نتوانید ببینید. این دره به نام «جه جه» یا «دوزویل» معروف است. از روی پل رودخانه شور لالی می‌توانید نظاره‌گر این ابهت آمیخته با ترس باشید!

دوزویل یعنی چه؟

دیرینگی و پیدایش این دره به طور مشخص به دو میلیون سال پیش باز می‌گردد. برخی پژوهندگان بر اساس سنگ‌های آن حتی به قدمتی بین دو تا شصت میلیون سال قبل نیز اشاره کرده‌اند. «دوزویل» در اصطلاح محلی و گویش بختیاری به درز و شکاف عمیق در میان کوه‌ها و دشت‌ها اطلاق می‌شود که معمولا در اعماق و ژرفای آن‌ها آبی نیز جاری باشد. در این دره، رودخانه سور در منطقه دیدنی و تفریحی چم‌سور جریان دارد که پس از عبور از تنگ تالوک و ایجاد دریاچه‌ای پهن در این تنگه به سد شهیون می‌ریزد.

این دره تنگ و تاریک که حتی بستر رودخانه هم در آن به سختی دیده می‌شود، در دوره‌های مختلفی از تاریخ، محل عبور و تردد مردم و عشایر بختیاری بوده که قصد کوچ به ییلاق را داشته‌اند. در برخی نقاط  این دره، تنها چیزی که قابل دیدن است فقط نقطه‌ای از آسمان است و حتی به دور و اطراف نیز دید وجود ندارد.

عبور از پایین‌ترین نقاط این دره به دلیل تنگ و بسته بودن مسیر در برخی از نقاط مقدور نیست و در مسیر آبی انتهای دره تنها می‌توان مسافت اندکی پیش رفت. با این حساب برقراری هر گونه ارتباطی در این منطقه، بسیار سخت و نیازمند تجهیزات مناسب است.

وجود سه پل در فاصله کمی از هم در فواصل زمانی مختلف از جمله ساسانی، پهلوی و روزگار فعلی، اهمیت این گذرگاه را در بین مردم منطقه نشان می‌دهد. پلی فلزی به نام پل «جه جه» بر روی این دره قرار گرفته که در مسیر ارتباطی قرار دارد و قدمت آن به ۵۰ سال می‌رسد.

همچنین بخوانید: تنگه بهرام چوبین

اهمیت و قدمت

شهرستان لالی از شرق و شمال‌شرقی به شهرستان اندیکا و در جنوب و جنوب‌شرقی به بخش مرکزی شهرستان مسجد سلیمان متصل است.

وجود آثار بسیار قدیمی و کهن در اطراف این ناحیه نشان از اهمیت و قدمت این دیار داشته و آثار به جامانده از ادوار کهن و وجود پل‌ها و گذرگاه‌های منحصر به‌فرد آن، یادآور ادوار ساسانیان است.

قدیمی‌ترین آثار سکونت انسان در نجد ایران در غار «پبده» در شمال لالی کشف شده است. لالی بخشی از اولین حوزه شناخته شده نفت در ایران به شمار می‌آید و از این رو، در دهه ۳۰ یکی ازحوزه‌های فعال استخراج نفت بوده است.
لالی پیشینه تاریخی کهنی دارد؛ چنان که حدود ۶۰ سال قبل پروفسور گریشمن، باستان‌شناس فرانسوی، قدیمی‌ترین آثار سکونت انسان در فلات ایران را در غار «پبده» کشف کرد. گریشمن معتقد بود که ۱۵ هزار سال پیش مردمانی که در غار پبده می‌زیسته‌اند، اجداد بختیاری‌ها بوده‌اند.

نزدیک‌ترین جاذبه‌ها

در پنج کیلومتری شهرستان لالی اگر از سمت میدان امام حسین به سمت جاده شهرستان اندیکا حرکت کنید، یکی از مکان‌های دیدنی با مناظر زیبا و پرطرفدار در کنار رودخانه شور را می‌بینید که روبروی آن دره برکه و امامزاده آقا برکه واقع شده است.

نوشته عبور ترسناک از تنگه دوزویل اولین بار در توریست ها پدیدار شد.

چگونه به بوشهر سفر کنیم؟

0
0

راهنمای سفر به بوشهر

راهنمای سفر به شهر زیبا بوشهر

نام بوشهر با نام مقاومت دلیرمردان اهل جنوب علیه استعمار خارجی گره خورده، حتی حالا که زمان زیادی از آن موقع‌ها می‌گذرد.

بوشهر نه یک شهر که یک بندر زیبا با نخلستان‌های وسیع است که طعم غذاهای تند محلی‌اش با یک بار امتحان کردن از یادتان نمی‌رود. به این شهر لقب شهر دریایی را می‌دهند؛ چون اگر از روی عرشه‌ کشتی و از فاصله دور به آن نگاه کنید، به نظر می‌رسد که تا نیمه در آب است و کرانه‌ای دیده نمی‌شود و دلیلش هم این است که ارتفاع بوشهر نسبت به سطح دریا خیلی پایین است.

مسیر دسترسی

سفر زمینی از تهران به بوشهر، طولانی بوده و حدود ۱۰۵۰ کیلومتر است که چیزی در حدود 12 ساعت طول می‌کشد. برای این سفر باید از طریق بزر‎گراه خلیج فارس و با گذشتن از راه‎های تهران به اصفهان و سپس یاسوج برسید. اتوبوس‎های تهران به بوشهر هم از پایانه‎های جنوب، غرب و بیهقی حرکت می‎کنند؛ اما چون قطار به مقصد بوشهر به صورت مستقیم موجود نیست، می‎توانید از قطارهایی به مقصد شیراز یا بندرعباس استفاده کنید. سفر هوایی به بوشهر هم حدود یک ساعت و 30 دقیقه زمان می‌برد و همه روزه از طریق فرودگاه بین‎المللی بوشهر توسط ایرلاین‎های بسیاری انجام می‎شود.

جاهایی که باید دید!

بوشهر یک بندر است و به خاطر همین خاصیت نزدیکی به دریا هم دارای نقاط بکر طبیعی است و هم چون از دیرباز مورد توجه قدرت‌های خارجی بوده، مسلما جای تاریخی برای گردشگران کم ندارد. به جز راه رفتن کنار ساحل و غذا دادن به پرندگان دریایی که به خودی خود برای گردشگران جذابیت ویژه‌ای دارد، قدم زدن در کوچه‌پس‌کوچه‌های بوشهر حال‌وهوای خاص این شهر را بیشتر برایتان تصویر می‌کند؛ چراکه بافت تاریخی بوشهر در دل شهر قرار دارد و شامل چهار محله با معماری خاص است.

این بافت زیباترین کوچه‎ها و بناها را در خود جای داده و قدمت آن به دوران نادر شاه افشار باز می‎گردد. عمارت‎های تاریخی گلشن و کازرونی، در محله‎ بهبهانی و در دل بافت تاریخی شهر قرار گرفته‎اند و قدمت آن‎ها به دوران قاجار باز می‎گردد. عمارت قاجاری ملک نیز در محله‎ بهمنی قرار دارد که مشخصه‎ اصلی این بناها، معماری خاص بوشهری و ساحلی بودن آن‎هاست.

یکی از جاهایی که نباید در سفر به بوشهر از آن غافل شد، شهر باستانی سیراف است. سیراف یکی از قدیمی‌ترین بندرهای بوشهر است که یادگار دوره ساسانیان است. خانه‌های این بندر شبیه به خانه‌های ماسوله و به‌صورت پلکانی ساخته شده بود؛ اما در زلزله‌ای که در سال ۳۶۷ هجری قمری رخ داد شهر تخریب شد و بقایای آن بخشی از جاذبه‌های تاریخی شهر بوشهر است که در محلی به نام سیراف قرار دارد.

عمارتی قدیمی با قدمتی حدود 200 ساله به نام عمارت شیخ جبار نصوری از دیدنی‌های بندر سیراف است که به آن قلعه نصوری هم می‌گویند. این عمارت متعلق به خاندان نصوری است که اوایل دوره‌ قاجاریه بر روی تپه‌ای بلند و مشرف به دریا ساخته شده است. آنچه این بنا را از بناهای مشابه متمایز می‌کند، هجده تابلوی بسیار زیبا از مجالس شاهنامه‌ فردوسی است که در ایوان غربی آن نقاشی شده‌اند.

وجود نخلستان‌های متعدد و آب‌وهوای مطبوعش باعث شده بوشهر محل گشت‌وگذار گردشگران از شهرهای مختلف باشد. مسافران می‌توانند در نزدیکی نخلستان‌ها خرما خریداری کنند و از خوردن خرمای تازه لذت ببرند. نخلستان‌ها در اطراف بوشهر به فراوانی یافت می‌شوند و امکان کمپ زدن در این مناطق وجود دارد و گردشگران به سرویس بهداشتی و رستوران هم دسترسی خواهند داشت.

مسجد جامع بردستان یکی از بناهای تاریخی است که در روستای بردستان، از توابع شهرستان دیر، قرار دارد. قدمت این مسجد به قرن دهم بازمی‌گردد و به گفته تاریخ‌نویسان این مسجد یکی از کهن‌ترین بناهای زمان ورود اسلام به ایران است. این مسجد بنایی مستطیل‌ شکل با یک محراب، دو اتاق و یک شبستان است که طرح اولیه آن به‌صورت صلیب بود. در قسمت خارجی مسجد یک بادگیر بزرگ قرار دارد تا در روزهای گرم هوای داخل مسجد را خنک کند.

گنبد نمکی جاشک در بخش جنوبی بوشهر و در نزدیکی روستای گنخک قرار گرفته است. این گنبد یک اثر طبیعی است که از نمک ساخته شده و در واقع بیشتر شبیه به کوه است. در این کوه غار هم وجود دارد و کلا پدیده‌های طبیعی مختلفی در کنار هم جمع شده‌اند. اگر به کمپ زدن در این منطقه فکر می‌کنید باید بدانید این منطقه چون کوهستانی است، امکان زدن کمپ در آن وجود ندارد و گردشگران حتی به سرویس بهداشتی و رستوران هم دسترسی نخواهند داشت.

خانه رئیسعلی دلواری یکی از دلیران اهل تنگستان بود که به مدت هفت سال رهبری قیام مردمی علیه اشغالگران انگلیسی در بوشهر و تنگستان را بر عهده داشت. خانه او در حال حاضر به موزه تبدیل شده و قدمت آن به دوران قاجار برمی‌گردد. بخشی از خانه متعلق به نگهداری سندهای تاریخی مبارزه‌های رئیس‌علی و اسلحه بوده و بخش دیگر مربوط به تندیس‌ها، سوگندنامه‌ها و وصیت‌نامه‌ او و یارانش است.

همچنین بخوانید:  ساخت کمپینگ گردشگری در بوشهر

در بوشهر چه بخوریم و کجا بمانیم؟

مثل سایر جنوبی‌ها مردم بوشهر در غذاهای محلی‌شان از ادویه و سیر زیادی استفاده می‌کنند. فلفل هم یکی از ادویه‌های محبوب در بوشهر محسوب می‌شود. خاصیت نزدیکی به دریا باعث شده مردم بوشهر ماهی و میگو را به عنوان یکی از غذاهای اصلی در برنامه غذایی‌شان بگنجانند.

بنابراین اگر اهل غذاهای دریایی هستید بوشهر جای خوبی است برای امتحان کردن طعم ماهی‌های مختلف. غذاهای محلی بوشهری‌ها عبارت است از: قلیه ماهی، دمی لخلاخ، یتیمک، للک یا گمنه؛ و اما برای اقامت مشکلی نخواهید داشت، چون در بوشهر به اندازه کافی هتل و اقامت‌گاه بومگردی هست که می‌توانید بسته به سلیقه و بودجه‌ای که قرار است هزینه کنید، جای مناسب پیدا کنید.

سوغاتی

گلیم و گبه، عبای پشم شتر، گرگوربافی، حصیربافی، نمدمالی، توربافی، تونیره بافی، دولچه، سفال و سرامیک از سوغاتی‌های بوشهر هستند. اگر دوست دارید به جای لباس، سوغاتی‌های خوشمزه بگیرید، انواع خرما، حلوای مسقطی، ارده، حلوا راشی، حلوای سنگک، خارک پخته و رنگینک هم گزینه‌های خوبی هستند. ماهی و میگو هم گزینه‌های خوبی هستند برای اینکه دست‌خالی برنگردید. می‌توانید برای خرید ماهی و میگو، به بازار بروید و یا اینکه به اسکله‌های فروش ماهی سری بزنید که هم فال است و هم تماشا!

نوشته چگونه به بوشهر سفر کنیم؟ اولین بار در توریست ها پدیدار شد.





Latest Images